مثل فیلسوف نوشتن:آموزش نگارش مقاله فلسفی (فلسفه و کلام101)

تامس هابز اولین کسی بود که از گرایش فیلسوفان به ترکیب اشتباه‌آمیز کلماتی متعلق به یک مقوله با کلمات متعلق به مقوله‌ای متفاوت و ناسازگار با آن سخن گفت. این را به نام خَلط مقولات می‌شناسند. به طور کلی خلط مقولات معادلِ منطقیِ اشتباهی است مثل اشتباه گرفتن شب با روز در واقعیت. جمله «اندیشه‌های بی‌رنگ سبز پرخروش می‌خوابند» چندین خلط مقوله‌ای دارد. اشیای بی‌رنگ ممکن نیست سبز یا هر رنگ دیگری باشند؛ اندیشه‌ها خواب و بیداری ندارند؛ و هیچ چیز نمی‌تواند پرخروش بخوابد. امور متعلق به یکی از این مقوله‌ها با امور متعلق به بعضی از مقولات دیگر جور در نمی‌آید. یکی از مثال‌های هابز این است: «عقل می‌فهمد.» به نظر او، عقل اسم یک عرض یا ویژگی است برای اجسام، که یک مقوله است، در حالی که می‌فهمد، گرچه از لحاظ دستوری فعل است، اسم یک جسم (انسان) است، که مقوله دیگری است. از این رو او معتقد است که جمله «عقل می‌فهمد» با توجه به معنای واقعی کلمات بی‌معنا است. جمله‌ای که به گمان هابز با توجه به معنای واقعی کلمات صادق است این جمله است که «انسان به واسطه عقلش می‌فهمد.»