16 قانون انکارناپذیر ارتباط

اگر در مارس 1963 در واشینگتن، فرماندار جدایی‌گرا، جرج والاس، به‌جای مارتین لوتر کینگ جونیور سخنرانی «من رؤیایی دارم» را ارائه می‌کرد، چه اتفاقی می‌افتاد؟ یا اگر در 1863، به‌جای آبراهام لینکلن، جفرسون دیویس، رئیس‌جمهور ایالات مؤتلفه‌ی آمریکا، نطق گتیسبورگ را ارائه می‌داد، چه می‌شد؟ یا اینکه به‌جای عیسی مسیح، یهودا اسخریوطی یا پونتیوس پیلاطس موعظه‌ی سر کوه را ترویج می‌کردند؟
افرادی که آن صحبت‌ها را می‌شنیدند چه واکنشی نشان می‌دادند؟ شورش می‌کردند؟ به سخنران حمله‌ور می‌شدند؟ یا اینکه صرفا توجهی نمی‌کردند؟ حداقل این بود که پیام این سخنرانان بی‌جواب می‌ماند و گفته‌هایشان فراموش می‌شد. چرا؟ به این دلیل که جمله‌های ناب، انگیزه‌بخش، به‌یادماندنی و تأثیرگذار آن پیام‌ها با فردی که آنها را به زبان می‌آورد همخوانی نداشت. وقتی پای برقراری ارتباط در میان باشد، چنین شکلی از گسستگی مشکل‌آفرین خواهد بود، چون تأثیرگذارترین پیام شما همان ‌چیزی است که در زندگی خود به کار می‌بندید. هر چیزی بجز این پوچ و بی‌معناست. این قانون اصالت است.