گوتلوب فرگه

گوتلوب فرگه را می‌توان نخستین فیلسوف تحلیلی به شمار آورد. اندیشه‌های او درباره‌زبان بر اندیشمندانی آن‌قدر متفاوت که ویتگنشتاین و کارنپ تاثیراتی ژرف بر جای گذاشت، اندیشمندانی که می‌توان آن‌ها را درون مکتب تحلیلی به‌درستی قطب‌های مخالف یکدیگر قلمداد کرد. تاثیر او بر نوشته‌های منطقی و ریاضی راسل و اخیرا بر تلاش فیلسوفان تحلیلی برای ساختن یک نظریه‌جامع دلالت کاملا محسوس است. او با نقد روان‌شناسی‌گرایی آغازین هوسرل در شکل‌گیری اندیشه پدیدارشناختی نیز سهم داشت.
با توجه به این‌که فرگه یکی از شخصیت‌های ممتاز در فلسفه‌ی تحلیلی است و مقامی برجسته هم در تاریخ منطق و هم در تاریخ فلسفه صد سال گذشته دارد، این پرسش پیش می‌آید: چرا تشخیص این واقعیت تا این اندازه به درازا کشیده است؟ چرا حتی اکنون نیز به‌طور کامل به این واقعیت اذعان نمی‌شود؟