یادم تو را فراموش:راه حل هایی برای فراموش کاری های روزمره (کتاب های زندگی بهتر)

· حافظه ‌کاری، حافظه ‌کوتاه‌‌مدت است و اطلاعاتی که وارد آن می‌شود، بیشتر از 20 تا 30 ثانیه در آن باقی نمی‌ماند.

· در دفتر ثبت وقایع روزانه ‌زندگی، فراموشی همچون سوپاپ اطمینانی برای ذخیره‌ وقایع معمولی است. در واقع، اگر ذهن ما تمام وقایع معمولی زندگی روزانه را نگه ‌دارد، بسیار شلوغ خواهد شد. در نتیجه، تنها وقایع چشمگیری که نشان‌دهنده‌ تغییر مهمی در لا‌به‌لای روزمرگی‌ها باشند، ثبت می‌شوند.
· خواب یکی از عوامل مهم در تثبیت و حفظ خاطره است. تثبیت خاطره به‌ کمک تکرار (یادگیری یک درس یا درک سخنرانی)، – یا به‌سادگی، – با استفاده‌ مکرر این اطلاعات انجام می‌شود.

· آیا یادآوری خاطره کاملا با آنچه ما تجربه و مشاهده کردیم یا آموخته‌ایم مطابقت دارد؟ پاسخ منفی است!

· با افزایش سن، فراحافظه کمی کند می‌شود که بیشتر به دلیل نبود اعتمادبه‌نفس است تا اختلال فیزیولوژیکی

· فراموشی بخشی از عملکرد طبیعی حافظه محسوب می‌‌شود. می‌توان گفت وجود فراموشی، حافظه را ارزشمندتر می‌کند.

· نوزاد زیر 8 ماه، در همان لحظه وجود اسباب‌بازی را فراموش می‌کند و به دنبال آن نمی‌گردد چرا که دیگر آن را به ‌یاد نمی‌آورد. اما نوزاد بالای 8 ماه، خاطره ‌آن را نگه می‌دارد و سعی می‌کند اسباب‌بازی‌اش را پیدا کند. وقتی با کودکتان بازی می‌کنید و از او می‌پرسید «پرنده کجا رفت؟»، بی‌آنکه بدانید آزمون پیاژه را انجام می‌دهید و حافظه‌اش را ارزیابی می‌کنید!

· می‌توان گفت که بین 20 تا 35 سالگی، حافظه ‌و به‌خصوص حافظه‌ رویدادی و حافظه کاری ما در کارآمدترین حالت ممکن قرار دارند و بیشترین خاطره‌های شخصی که به یاد می‌آوریم مربوط به این دوره است.

· می‌توان حتی بعد از سن بازنشستگی نیز در صورت داشتن دقت و انگیزه کافی، دانش خود را غنی کرد، حتی اگر یادگیری اسامی خاص یا اصوات نا‌آشنا مستلزم تلاش بیشتری نسبت به افراد جوان‌تر باشد.