کوه دوم (در جست و جوی یک زندگی اخلاقی)

وقتی مردم در برهوت هستند، یاد می‌گیرند که زندگی خود را بپذیرند و مرور کنند. فردیک بوچنر در این زمینه می‌نویسد: «اگر از من بخواهند در چند کلمه، جوهر تمام حرف‌هایی را بگویم که سعی کرده‌ام در جایگاه یک نویسنده و یک واعظ به مخاطب خود بگویم، آن جوهر چنین خواهد بود: به زندگی‌ات گوش بسپار. آن را از منظر اسرار بی‌انتهایی که دارد، ببین. زندگی را با دل‌خستگی‌ها و دردهایش تماشا کن که کمتر از هیجان‌ها و خرسندی‌ها نیستند: راه خود را به‌سوی کانون مقدس زندگی لمس کن، بچِش و ببوی؛ زیرا دست‌آخر تمام لحظه‌ها لحظات خطیری هستند و خود زندگی به‌مثابۀ زیبایی است.»