کشتن سگ سیاه افسردگی (مجموعه ی دالان های رو به راه)

چیزی که من بر اساس تجربیات خودم و دیگر افراد افسرده می‌دانم، این است که افسردگی حاد و افکار خودکشی دو چیزِ به هم متصل و جدانشدنی هستند. روان‌پزشکی به نام جان گِردن از دانشگاه میشیگان این موضوع را این‌طور بیان می‌کند که من آن را می‌پسندم: «افکار خودکشی برای شخص افسرده، مانند تب است برای شخصی که ذات‌الریه دارد.»
مهم است که افراد افسرده بدانند فکر به خودکشی نباید باعث شرم و عذاب وجدانشان شود. این افکار علائم بالینی بیماری آن‌هاست. ممکن است برایشان مثل یک واقعیت باشد، اما همان‌طور که جان گِردن می‌گوید، این هم مثل تب شدید بیمار گذراست و برطرف می‌شود. وقتی‌که افکار خودکشی در ذهنم شروع به کم‌رنگ شدن کردند، فهمیدم که در حال بهبودم.
خودکشی آن‌قدر بخش جدایی‌ناپذیری از افسردگی است که بیست درصدِ افراد مبتلا به افسردگیِ حاد، اقدام به خودکشی می‌کنند. این در حالی است که نصف افرادِ مبتلا به افسردگی دوقطبی هم دست به این کار می‌زنند. کسی که اولین بار است درگیر افسردگی شده، ممکن است دست به خودکشی بزند، اما کسانی که تجربۀ چند دوره افسردگی را داشته‌اند، کمتر ممکن است چنین کاری بکنند. شاید دلیلش این است که آن‌ها آموخته‌اند چطور با بیماری‌شان زندگی کنند و می‌دانند که سرانجام این حال پایان می‌یابد.