کارآگاهان وحشی

یک هفته بعد از اینکه به خانه برگشتم، شروع کردم به قدم زدن اطراف محله‌مان. اول پیاده‌روی‌های کوتاهی بودند: یکبار اطراف بلوک و تمام. کم کم، هرچند، جسارت بیشتری پیدا کردم ، و بیرون رفتن‌هایم، ابتدا به صورت آزمایشی، دور و دورتر می شد. محله تغییر کرده بود. دوبار مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتم. بار اول بچه‌هایی بودند که چاقوی آشپزخانه داشتند و بار دوم عده‌ای بزرگسال که وقتی پولی در جیب‌هایم پیدا نکردند به شدت کتکم زدند. اما دیگر احساس درد نمی‌کردم، و اهمیتی هم نمی‌دادم. این یکی از چیزهایی است که در لافوپرتسا یاد گرفتم. آن شب لولا، دوست دختر پسرم روی زخم‌هایم ید ریخت و آن‌ها را پاک کرد و به من هشدار داد جاهای خاصی وجود دارد که نباید بروم. به او گفتم اهمیتی نمی‌دهم که هرازگاهی کتک بخورم. گفت :«کتک خوردن را دوست دارید؟» گفتم : «نه دوست ندارم. اگر هر روز باشد که دوست ندارم»