چهار نمایشنامه (دشمن مردم،ستون های جامعه،مرغابی وحشی،یان گابری یل بورکمن)

کراپ تو در می‌زدی؟
آونه خودِ آقا فرستاده بودند پیِ من.
کراپ می‌دانم. ولی الان وقت ندارند. از من خواستند . . .
آونه از شما خواستند؟ از کی تا حالا . . . ؟
کراپ خوا ستند من به‌اَت بگویم. اشکالی دارد؟ گفتند به‌اَت بگویم آن جلساتِ روزهایِ شنبه‌تان را تعطیل کنید به فکرِ کارِتان باشید.
آونه یعنی چه؟ مگر وقتِ آزادِ مان مالِ خودمان نیست؟
کراپ گفته اَند « وقتِ آزاد»؛ نگفته اَند دوره بیفتی کارگرها را از کار بیکار کنی. شنبه‌یِ پیش هم باز یک عده را دورِ خوداَت جمع کردی و راجع به ماشین‌آلاتِ جدید معرکه گرفتی. یعنی چه این کارها ؟ مثلا چی را می‌خواهی ثابت کنی؟
آونه من از منافعِ جامعه دفاع می‌کنم.
کراپ صحیح ! ولی آقا چیزِ دیگری می‌گویند. آقا می‌گویند تو با این معرکه گرفتن‌هات تیشه به ریشه‌یِ جامعه می‌زنی.
آونه جامعه را هر کس یک جور معنی می‌کند، جنابِ کراپ. آقایِ برنیک یک جور، من یک جور. من هم رئیسِ اتحادیه‌یِ کارگرها اَم. وظیفه‌اَم حکم می‌کند.