پشت چراغ قرمز و با نوای ویلن

گر: راست می‌گن که زندگی توی نوره.
آرام : اشباح از نور فرار می‌کنن… تو به سمت نور پریدی. یا پروانه هستی، یا این‌که وانمود می‌کنی پروانه‌ای.
گر: مهم درون منه و درونم پر از پروانه‌ست. شبح هم که می‌گم، توی تاریکی شبح هستم، وگرنه توی روشنایی شاعرم. حیف که فسفر پوستم کم شده… شگفت‌انگیزه وقتی که پوستت توی روشنایی نور می‌ده.
آرام: حالا شکارچی هستی؟ پروانه‌ای؟ شاعر یا شبح؟
گر: شکارچی‌ام… شبح شکارچی‌ام، شاعر شکارچی‌ام، پروانه‌ی شکارچی‌ام.