پس از باران (دور تا دور دنیا،نمایشنامه 43)

‌‌مادرم قوی نبود، یکی از آخرین زن‌هایی بود که شناختم، منظورم اینه که یکی از آخرین زن‌هایِ زن بود، از این زن‌های سنتی؛ تنها کاری که بلد بود بکنه این بود که قاشق بذاره تو دهنمون، دهن من و برادرهام، کتکمون بزنه، و خوشحال هم به نظر می‌رسید، مادرم رو می‌گم، می‌دونی؟ اما اراده نداشت، مطیع و حرف‌شنو بود، تربچه صداش می‌کردیم، واسه این‌که همیشه می‌گفت تنها جایی که احساس راحتی می‌کنه توی زمینه، بدون تکون‌خوردن، وقتی هم داشت می‌مرد گفت: «من خوشحال زندگی کردم کوچولوی من.‌»