پزشکی ورزشی در فوتبال

چه در هنگام سؤال از بازیکنان بیمار و چه در زمانی که تشخیص توسط فرد صورت می‌گیرد، باید نشانه‌ها را در کنار یکدیگر قرار داده و بررسی کرد و این همان دید جامع‌نگر است که شامل: دمای بالای 37 درجه سانتی‌گراد یا 99 درجه فارنهایت (که در زیر بغل اندازه‌گیری می‌شود)، غدد لنفی متورم شده (این مورد توسط خود بازیکنان قابل‌بررسی است)، چرک قابل رؤیت در گلو یا نوعی حس کسالت می‌شود. ثابت شده است که همکاری خود بازیکن (ورزشکار بیمار) مهم است، زیرا فقط او می‌تواند بازخوردی قابل اطمینان از احساسات خود ارائه کند.
گاهی اوقات، مشاهده به‌تنهایی مشخص می‌کند که بازیکن بیمار به‌نظر می‌رسد، اما این‌گونه موارد به‌هرشکل واضح است: تا زمانی که کاملا بهبود یافتید، استراحت کنید. اگر برخی از نشانه‌ها یا مشکلات وجود نداشته باشند، می‌توان بیماری عفونی را محدود فرض نمود. اگر بیمار احساس ضعف شدید در اثر عارضه‌های دیگر را نداشته باشد، می‌تواند تمرین را شروع کند و احتمالا می‌تواند در یک مسابقه شرکت کند. بااین‌حال، مجددا باید این مطلب را تکرار کرد که در موارد مشکوک، همیشه باید محافظه‌کارانه پیش بروید. البته، در این مورد خاص، در فوتبال آماتور نیز باید از این قاعده پیروی کرد. اگر چه بازیکنان دسته‌های پایین‌جدول، اغلب بسیار بلندپروازند، اما مسئولان تیم باید به خاطر داشته باشند که به خطر افتادن سلامتی برای تنها یک مسابقه، ارزش ندارد. حتی اگر نمی‌خواهید با پزشک مشورت کنید، ایمن‌ترین کار ممکن، اجتناب از تمرین در دوره عفونت است.