پادشاه پریان 2 (پادشاه پلید)

پریدخت با شنیدن سروصدای دعوا برمی‌گردد و می‌خندد، انگار از دیدن ماجراجویی پسرش خوشحال است.
کاردن به زن نگاه می‌کند و می‌خندد.
گوی کریستالی را دوباره توی کشو می‌گذارم. کی از این چیزها خوشش می‌آید؟ واقعا وحشتناک است.
در هر حال خطرناک نیست. دلیلی ندارد آن را به جایی که بوده، بر نگردانم. من و بمب با هم توی اتاق می‌گردیم. وقتی خیال‌مان راحت می‌شود که اوضاع امن و امان است، با هم به طرف دری می‌رویم که یک جغد روی آن حکاکی شده و وارد اتاق خواب شاه می‌شویم.
تخت خوابی مسقف و بزرگ در میان اتاق قرار گرفته که پرده‌های سبز دارد و روی آن نماد گرین برایر با نخی درخشان و طلایی، دوخته شده. روی تشکی که انگار با گل پر شده، ملحفه‌هایی از جنس ابریشم عنکبوت کشیده شده.
بمب روی تخت می‌پرد و غلت می‌زند. رو به سقف می‌کند و می‌گوید: «یالا بیا مطمئن شیم این تخت برای شاه جدیدمون به اندازه کافی امن هست.»
جلوی تعجبم را می‌گیرم و به حرفش گوش می‌کنم. وزنم روی تخت باعث می‌شود تشک پایین برود، عطر گل‌های رز تمام وجودم را فرا می‌گیرد.
خوابیدن روی تشک شاه بزرگ الف هیم و تنفس در هوای عطرآگین شب‌هایش به‌شدت خواب‌آور است. بمب طوری دستانش را زیر سرش گذاشته که انگار اتفاق خاصی نیفتاده، اما من لحظه‌ای را به خاطر می‌آورم که شاه الدرد بزرگ، دستش را روی سرم کشید. هربار که این خاطره را مرور می‌کنم و حس می‌کنم او متوجه حضور من بوده، شادی و غرور در بند بند وجودم نفوذ می‌کند. با دراز کشیدن روی تختش احساس می‌کنم دارم پاهای کثیف رعیتی‌ام را با تاج و تخت او پاک می‌کنم.
و خب، چرا نباید چنین کاری کنم؟