وقتی اینشتین چیز بیشتری نمی دانست (گردهمایی آسمانی بحران)

افلاطون: اینکه ممکنه دنیا برای همیشه از بین بره، فکر بیهوده‌ایه. ولی اینکه یک فرهنگ به‌تنهایی می‌تونه خودش رو نابود کنه، واقعیتیه که تا حالا از این بالا چند بار شاهدش بودم. ما یونانی‌ها گذاشتیم کشورمون ویران بشه، همین‌طور رومی‌ها، مایاها، اینکاها و آزتک‌ها. به‌نظر می‌رسه الان هم نوبت تبتی‌ها باشه. اینکه آیا غربی‌ها موقتا سرآغاز بهترین یا بدترین راه خداحافظی از تاریخ باشن، مقوله‌ایه که حتما می‌خوام درباره‌ش بیشتر بدونم. تا اونجا که می‌تونم با قدرت محدود شناختم حدس بزنم، به‌نظر می‌رسه بشر واقعا سرآغاز بهترین یا بدترین راه به اون طرفه. انگار می‌خوان مـثل ایکاروس نه‌تنها آسمان، بلکه همۀ کائنات رو فتح کنن. وقتی به خورشید زیاد نزدیک بشن، ممکنه پرهاشون ذوب بشه. آیا اکنون با ازبین‌رفتن لایۀ ازون به استقبال این خطر بزرگ نرفته‌ن؟ ممکنه مثال من رو ساده‌لوحانه و ناکارآمد بدونین، ولی اسطوره‌های باستانی به من کمک می‌کنن قوانین تغییرناپذیر رفتار آدم‌ها رو درک کنم. ضمنا اگه غربی‌ها با فرهنگشون موقتا از صحنه خارج بشن، زیاد ناراحت نمی‌شم، چون همـون‌طور که می‌دونین، مطمئنم تاریخ در دوره‌های طولانی تکرار می‌شه. باوجوداین مایلم فرهنگی که از میراث یونانی ما بیش از همه پاسداری می‌کنه، دست‌کم موقتا از ویران‌شدن نجات پیدا کنه.