وحشت در خیابان وست اند

جسد جاناتان مک‌کارتی به پشت کنار قفسه‌های کتاب افتاده بود. چشمان بازش نگاهی خیره داشت. چانه‌اش که ریش سیاهی داشت پایین افتاده بود، و دهان بازش در حال کشیدن فریادی وحشتناک اما خاموش بود. اجزای چهره‌ گندمگونِ مک‌کارتی هیچ‌کدام نه به تنهایی و نه با هم جاذبه‌ای نداشتند و حالا از ترکیب با سیمای مرگ‌آلودش منظره واقعا وحشتناکی را به نمایش گذاشته بودند. من به ندرت صحنه‌ای این‌چنین دردناک دیده بودم. در سمت چپ سینه‌اش، کمی پایین‌تر از قلب، جای ضربه چیزی مانند کارد وجود داشت که باعث شده بود خون زیادی از بدنش برود. اما آن وسیله الان آنجا دیده نمی‌شد.