هنر رها سازی (نحوه رهاسازی گذشته،انتظار مشتاقانه برای آینده،و نهایتا حظ از آزادی عاطفی که سزاوارش )

بیشترِ ما آدم‌ها با افکار و عواطف منفی روبه‌رو می‌شویم. برخی از این حالات، ریشه در خاطراتِ ناشی از فقدان‌هایی دارد که عمیقا احساس کرده‌ایم. برخی دیگر نیز ریشه در یأس‌های زجرآورِ ناشی از توقعات اشتباه و رؤیاهای مخدوشمان دارد. هرچند، بعضی دیگر، برآمده از خشم و رنجش و دلسردیِ ناشی از اضطراب‌ها و بحران‌هایی است که روزانه به ما حمله‌ور می‌شود.
ما آدم‌ها این افکار و عواطف منفی را در وجودمان نگه می‌داریم. و مادامی که چنین می‌کنیم، این حالات منفی بر رویکرد و سلامتی و روابطمان اثر می‌گذارد. این حالات منفی به‌سان مانعی، سد راهمان می‌شود تا نتوانیم بهترین کاری را انجام دهیم که از دستمان برمی‌آید. افزون‌بر این، این حالات منفی به ما اجازه نمی‌دهد تا از وقتمان و منابع تمرکز حواسمان به نحو احسن استفاده کنیم.
این حالات منفی در نقش موانعی در زندگی ما ظاهر شده، چشم‌اندازمان را مخدوش کرده، کارآمدی‌مان را مسدود کرده، و نهایتا در راستای کاهش کیفی زندگی‌مان عمل می‌کند.
به‌محض اینکه خودمان را از یأس و حسرت و خاطرات زجرآوری رها کنیم که بر وجودمان سنگینی می‌کند، بعد، رهاییِ احساسی را تجربه می‌کنیم. که این حالتِ رهایی در رفتارها و تصمیمات و میزان خویش‌آگاهی‌مان بروز می‌کند، و همچنین در روابطمان با عزیزان و دوستان و همسایه‌ها و همکارانمان. ضمن اینکه این حالتِ رهایی در کیفیت کار ما و احساس رضایت ناشی از تکمیلِ وظایفمان نیز نمایان می‌شود.
به‌محض اینکه فضای ذهنی سرد و بی‌روح و شکست‌گرای‌مان را رها کنیم، بعد، چنین فضایی دیگر نمی‌تواند مانع پیشرفت ما شود. با رهاسازی چنین فضایی، آزاد می‌شویم تا بر امور مهمی متمرکز بشویم که به‌واقع برایمان اهمیت دارد.