هنر

سرج: به هرحال اهمیتی نداره. مهم اینه که ایوان نمایانگر یه نوع زندگی و طرز فکر کاملا معاصره. دقیقا مثل خود تو. متأسفم مارک ولی باید بهت بگم که خود تو هم یه آدم کاملا معاصری و هرکاری هم بکنی نمی‌تونی از زیر بار معاصر بودن شونه خالی کنی.
مارک: پس همه‌چی حل شد. مسئله چیه؟
سرج: مسئله تویی. تو می‌خوای از دایره‌ی بشریت بیرون باشی تا بتونی به خودت افتخار کنی. ولی نیستی. تو مثل کسی هستی که تو باتلاق گیر کرده و هر چقدر دست‌وپا می‌زنه بیشتر فرو می‌ره. از ایوان معذرت بخواه.
مارک: هنوز هم می‌گم ایوان یه آدم بی‌جربزه‌ست. [ایوان با شنیدن این حرف تصمیم خود را می‌گیرد و از در بیرون می‌رود.]
سرج: آفرین.
[سکوت]
مارک: بهتر بود اصلاً امشب همدیگه رو نمی‌دیدیم، نه؟ بهتره من هم برم…
سرج: مارک، این تویی که بی‌جربزه‌ای. تو به کسی حمله می‌کنی که قادر نیست از خودش دفاع کنه.
مارک: درسته… چیزی که می‌گی درسته و شنیدنش حالم رو بدتر می‌کنه. می‌دونی چیه؟ یه دفعه به این فکر افتادم که چه چیزی من رو به ایوان پیوند داده… رابطه‌ی من با این پسر رو چی بنا شده؟
سرج: ایوان همیشه همین‌طوری بوده.
مارک: نه، دیوونگی امشبش با قبل فرق می‌کرد. قبلا هم ضعیف و احساساتی بود ولی خل‌وچل بازی‌اش آدم رو جذب می‌کرد.
سرج: خب من چی؟
مارک: تو چی؟
سرج: فکر می‌کنی من و تو رو چی به هم پیوند داده؟
مارک: نمی‌دونم… این سوالی‌یه که می‌تونه آدم رو خیلی جاها ببره…