هدیه،هدیه ی «حال»

روزى روزگارى پسرى در همسایگى مرد سالخورده و خردمندى زندگى مى‏کرد. او به حرفهاى آن مرد پیر به دقت گوش مى‏داد، تا بدان‏جا که کم‏کم هدیه‌ی حال را از او آموخت.
مرد سالخورده و پسر بیش از یک سال بود با یکدیگر آشنا شده بودند و از هم‏نشینى یکدیگر لذت مى‏بردند.
روزى مرد سالخورده گفت: «مى‏خواهم داستانى برایت بگویم که نامش هدیه است و بدان که این هدیه از همه هدیه‌هایى که ممکن است دریافت کنى، با ارزش‏تر است.»
پسر پرسید: «چرا این قدر ارزشمند است؟»
مرد سالخورده گفت: «براى اینکه وقتى این هدیه را دریافت مى‏کنى، احساس شادى بیشترى مى‏کنى و براى آنچه مى‏خواهى انجام دهى، توانایى بیشترى هم خواهى داشت.»