هجوم آبی (نمایش نامه)

آندره: احتمالا یکی از قمری‌های همسایه لانه‌اش را روی آنتن ساخته… تصویر به‌هم‌ ریخته…
لوسی: ده سال عمر کرده…
سوسیس، سوسیس و سیب‌زمینی سُوته…
آندره: فقط تلویزیون نیست که باید عوضش کنیم…
لوسی: قول یک هود به من داده بودی برای این دود.
آندره: و این بو… به هر حال اخبار همیشه همین‌هاست…
لوسی: تکرار تاریخ…
بیا سر میز.
مکث.
آندره: باید بیشتر وقت‌ها ماهی درست کنی… ماهی غذای سالمی است.
لوسی: تو فاصلۀ سه کیلومتری از دریا…
آندره: کامیون یخچال‌دار که هست…
من هوس ماهی کرده‌ام.
لوسی: فعلا که سوسیس داریم…
آندره: حالا دیگر لازم نیست تو یک زمان مشخص غذا بخوریم…
لوسی: سیب‌زمینی سُوته… چه اصطلاح قشنگی… سیب‌زمینی سُوته…
یادت میاد، پارسال خوردی، وقتی رفته بودیم بچه‌ها را ببینیم… تو مونتارژی، فکر کنم رستوران اسب سفید بود…
من هم بره با کاری سفارش داده بودم…خیلی خوش‌مزه بود… دسر هم کرم بروله خوردیم…
یادت می‌آید…
آندره تلویزیون را خاموش می‌کند، در قسمت بار آشپزخانۀ اُپن می‌نشیند.
آندره: فردا یک آنتن ماهواره می‌خرم… و یک تلویزیون جدید.
این سوسیس خیلی چرب است…
باید به چیزهایی که می‌خوریم توجه کنیم…
تو بهتر است این را به‌خاطر داشته باشی.
لوسی: من ارثی درشتم.
از مادرم بهم رسیده.
مکث.
اُتوم خراب شده…
یک کوه لباس مانده.
آندره: حالا که عجله‌ای نیست… تازه وسایل این دوره را فقط باید تعویض کرد… جوری ساخته شده‌اند که غیرقابل تعمیر باشند.
لوسی: دو سالش است. وقتی رسیدیم اینجا خریدمش.
آندره: تو دو سال پیشرفت‌های قابل توجهی شده…
لوسی: هر چه می‌خواهی بگو، آن‌ها می‌خواهند فروش کنند، همین.
آندره: من هم می‌خواهم بخرم، باور کن… حالا دیگر دلیلی وجود ندارد که خودمان را محدود کنیم.
لوسی: حالا نمی‌خواهد عجله کنی بابا.
آندره: قسطی…
با ماهواره می‌توانیم همه شبکه‌ها را بگیریم و پرمغزترین برنامه‌ها را انتخاب کنیم.
لوسی: من همیشه مطالعه را ترجیح داده‌ام.
آندره: آدم باید با دورۀ خودش زندگی کند.