نویز (نقصی در قضاوت انسان)

خیلی از کارشناسان در شرکت‌های بزرگ اجازه دارند قضاوت‌هایی کنند که شرکت مقید به تبعیت از آن است. برای نمونه، این شرکت بیمه‌گرهای زیادی را استخدام می‌کند که حق بیمه ریسک‌های مالی را برآورد می‌کنند، مثل بیمه بانک در مقابل ضرر ناشی از کلاهبرداری یا سواستفاده مالی کارکنان. همچنین شرکت بیمه تعداد زیادی کارشناس خسارت را در استخدام خود دارد و آن‌ها هزینه خسارت‌های آتی را پیش‌بینی می‌کنند و در صورت بروز اختلاف با مدعی‌خواهان خسارت وارد مذاکره می‌شوند.
هر شعبه بزرگ چندین بیمه‌گر با کفایت دارد. وقتی از شرکت برآورد هزینه می‌خواهند، هر کسی که تصادفا حاضر باشد مسئولیت می‌یابد تا آن را آماده کند. در نتیجه، بیمه‌گر خاصی که برآورد حق بیمه را تعیین می‌کند به قید قرعه انتخاب می‌شود.
رقم دقیق برآورد هزینه، پیامدهای قابل توجهی برای شرکت دارد. حق بیمه بالا در صورتی که پذیرفته شود مزیت است، اما چنین حق بیمه‌ای ریسک از دست دادن مشتری را به همراه دارد. حق بیمه پایین احتمال پذیرفته شدن بیشتری دارد، اما منفعت آن هم برای شرکت کمتر است. برای هر سطح ریسک، مبلغ گلدیلاکسی وجود دارد که دقیقا مناسب است- نه خیلی زیاد و نه خیلی کم- و احتمالش زیاد است که میانگین قضاوت گروه بزرگی از کارشناسان چندان از این رقم گلدیلاکس دور نباشد. مبلغی که از این رقم بالاتر یا پایین‌تر باشد هزینه بر است- به‌این‌ترتیب بی‌ثباتی قضاوت‌های نویزی به اصل موضوع آسیب می‌زند.
کار کارشناسان تعیین خسارت نیز بر وضع مالی شرکت تاثیر می‌گذارد. برای مثال، فرض کنید یک کارگر بیمه شده ادعا می‌کند که دست راستش در یک حادثه صنعتی برای همیشه از کار افتاده است. کارشناس تعیین خسارت در این پرونده هم به همان شیوه‌ای انتخاب شده که بیمه‌گرها مامور می‌شدند؛ یعنی صرفا چون بر حسب تصادف حاضر بوده است.