نمایشنامه های فراموش شده (نمایشنامه،تئاتر آنسو)

‌مردها خیلی بچه‌ن، همه‌ی عمر دنبال یه چیز خاصن و وقتی به دستش می‌آرن، پاک نومید می‌شن. مردها با هم گلاویز می‌شن. مبارزه می‌کنن. همدیگه رو می‌کشن. هیچ بذری توی اون‌ها به بلوغ نمی‌رسه. هیچ‌کدوم از اون‌ها توانایی نگه داشتن یه بارِ نُه‌ماهه رو ندارن. جای شکرش باقیه که تنازع بقا به ما بستگی داره. مردها خیال‌باف‌هایی هستن که مرگ رو توی خودشون حمل می‌کنن.
‌