نمایشنامه آقا پسر به خانه می آید

… کسی نمی خواد افتخارات حاصله رو تقسیم کنه که شما چونه بزنی. بحث این جاست که ما چرا و چه طور جنگیدیم: زور به کار بردیم برای نابودی زور! کاری که حالا من دارم می کنم. شما می خواستی برای نابودی من از قدرت پول استفاده کنی، به من زور بگی و من برای خنثی کردنش تپانجه مو به کار انداختم. زور بالای زور بسیار است!

… از این موعظه ها زیاد شنیدم: انسان عزیز است، زندگی انسان مقدس است، جان شیرین خوش است و… تمام اینا با اولین گلوله ای که از تفنگت خارج می شه و قلب انسانی رو سوراخ می کنه، از کله ات می پره بیرون! آره، بعد از چهار سال آدم کشی دیگه این مزخرفات تو کله ی آدم فرو نمی ره… خون با خون فرقی نداره، کافیه چشم به فورانش عادت کنه…

… این کجاش نامردیه؟ یعنی می گین آدم باید اون قدر صبر کنه تا دشمن به انواع اسلحه و مهمات تجهیز بشه، بعد بهش حمله کنه؟

… برد با کسیه که زودتر تیراندازی کنه. این قانون جنگه… البته، غافل گیر کردن هم حدی داره… من می بایستی قبل از هر چیز یه چند تایی نارنجک به طرف شما پرتاب کنم!