معجزه در چهل روز (داشته هایتان را به خواسته هایتان تبدیل کنید)

بسیاری از ما از خانواده‌های خود آموختیم که عواطفی را که منفی می‌خواندیم، انکار کنیم. بعضی از ما آموختیم که هیچ احساسی را حس نکنیم. در شرایط مختلف، گاه اتفاقاتی را می‌دیدیم که بزرگ‌ترهایمان می‌گفتند چنین چیزی نبوده است. شاید نیمی از یک عمر طول بکشد تا بتوانیم آسیب‌هایی را که از آداب خانوادگی، سرکوب و انکار دیده‌ایم، جبران کنیم. انکار، انواع و اقسام رفتارهای غیرمفیدی را به ما یاد می‌دهد که سپس باید آن‌ها را با زحمت از ذهن خود پاک کنیم.
مهم است که یاد بگیریم به خودمان اعتماد کنیم؛ یعنی به احساسی که داریم و رخدادهایی که می‌بینیم، اعتماد کنیم. انکار به حس ششم و نیروی الهام ما آسیب می‌رساند. هنگامی که به ما گفته می‌شود احساس‌هایمان بد، اشتباه یا «بی‌ربط» هستند، یا هنگامی که به ما می گویند آن چه می‌دانیم و می‌بینیم، درواقع وجود ندارند، سرشت ذاتا شهودی ما تخریب می‌شود؛ اعتماد ما به خودمان آسیب می‌بیند.
انجام پروژه معجزه با فرزندانمان می‌تواند آسیبی را که پیش از این خورده‌اند، جبران کند. کودکان ما به جای آن که صبر کنند تا بیست یا سی‌ساله شوند، می‌توانند از ده‌سالگی بهبود خود را آغاز کنند. این، به خودی‌خود یک معجزه است. می‌تواند در دشواری‌ها برای خانواده‌ها مفید واقع شود و دیر یا زود هر خانواده‌ای سختی‌هایی را تجربه خواهد کرد. پس به خود و خانواده‌تان لطفی کنید. با انجام پروژه معجزه، آغازگر رسم جدیدی در خانواده باشید.
ربکا گفت: «ما قانون «حرف زدن ممنوع» را هم مراعات کردیم. وقتی یکی از ما می‌گفت برای چیزی خوب یا بد، سپاس‌گزار است، اظهار نظری نمی‌کردیم، سعی نداشتیم آن شخص را درست کنیم یا نمی‌خواستیم او را کنترل کنیم. می‌گذاشتیم هریک از ما هر احساسی که داریم، داشته باشیم و همان‌گونه که هستیم، باشیم.»