مصیبت بی گناهی

با لحنی خشک و جدی گفت:
-اگر ادعا کنم این را وظیفه انسانی خودم می‌دانم. شاید کمی اغراق کرده باشم. البته کنجکاوی صرف هم نیست [واقعا کنجکاوی نبود؟]؛ فقط می‌خواستم حضوری از تک تک شما عذرخواهی کنم که نتوانسته‌ام بی‌گناهی برادرتان را در زمان محاکمه‌اش ثابت کنم.
-می‌فهمم…
-لابد چون خیلی برایتان عزیز بوده… خیلی برای شما عزیز بود؟
تینا لحظه‌ای مکث کرد و بعد جواب داد:
– نه. خیلی برایم عزیز نبود.
-ولی من شنیده‌ام که خودش را توی دل همه جا می‌کرد.
تینا با صراحت، ولی بدون اینکه احساس خاصی از خود نشان دهد گفت:
من نه بهش اعتماد داشتم، نه علاقه.
-عذر می‌خواهم. هیچ وقت فکر نکردید که شاید قتل مادرتان کار او نبوده باشد؟