مراقب افکارت باش (موفقیت از افکار تو آغاز می شود)

برخی از داستان‌هایی که به آن‌ها تکیه می‌کنیم به چیزی برای رسیدن به نتیجه نیاز دارند. بااین‌حال، اهمیتی ندارد خطر آن چقدر زیاد است، حصول اطمینان همیشه گیج‌کننده است. گاهی وجود اطلاعات بسیار زیاد یا بسیار اندک ممکن است بیشتر گیجمان کند تا ما را به اطمینان برساند. به‌هرحال، شما هنوز مجبور هستید انتخاب کنید.
وقتی من (مگان) برای پست مدیریت شرکتمان آماده می‌شدم، یادم می‌آید مقاله‌ای در مجلۀ کسب‌وکار هاروارد خواندم که موضوع آن این بود: مدیران اجرایی کارآمد چه‌کاری را متفاوت با رهبران ناکارآمد انجام می‌دهند؟ درحالی‌که، به مشکل قواعد و اصولی توجه می‌کنم که به‌خوبی کارساز نیستند (به فصل آخر مراجعه کنید)، همیشه به‌دنبال یادگیری هستم.
در این مورد، آماری توجه مرا به خود جلب کرد. محققان با مدیرعاملی مصاحبه کرده بودند که گفته بود حتی زمانی که نود درصد اطلاعات، یا هشتاد درصد یا حتی هفتاد درصد آن را در اختیار داشته باشد باز هم احساس می‌کند در تصمیم‌گیری مشکلی ندارد و راحت است.
وی گفته بود: «وقتی از شصت‌وپنج درصد پاسخ مطمئن شدم، باید تصمیم‌گیری کنم.» او افکار خود را در حلقه‌ای از مشاوران بر زبان می‌آوَرد و سپس تصمیم نهایی را می‌گیرد. او گفت: «از خودم دو سؤال می‌کنم: نخست، اگر اشتباه متوجه شده باشم چه عواقبی ‌خواهد داشت؟ و دوم اینکه، اگر به این موضوع رسیدگی نکنم و آن را به تعویق بیندازم، تاچه‌حد چیزهای دیگر را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد؟»
این نوع تعادل امری ضروری است. ما اشتباه خواهیم کرد، اما تا آنجا که میسر است باید در مسیر درست شکست بخوریم. جلوگیری از تصمیم‌گیری در پرتو اطلاعات ناقص حس امنیت را القا می‌کند، اما حرکت نکردن روبه‌جلو نیز هزینه‌هایی به‌بار می‌آورد، درست همان‌طور که حرکت اشتباه هزینه‌­بر خواهد بود.
به‌طورکلی، با اینکه می‌دانیم بیشتر تصمیمات تغییرپذیر یا اصلاح‌پذیر نیستند، بهترین راه این است که تصمیم بگیریم. اگر گند بزنید، معمولاً می‌توانید جمعش کنید و برای دلایلی که بعدها در فصل 8 توضیح خواهیم داد، حتی اشتباهات ممکن است سودمند باشد. حتی گام اشتباه گاهی اوقات به شما در جهش بعدی کمک می‌کند.