مدیریت سازمان های ورزشی

سازمان های ورزشی برای دستیابی به اهداف و مقاصد خود به تدوین انواع برنامه ریزی نیاز دارند که افق های مختلف زمانی سازمان آنها را تحت پوشش قرار دهد. در این راستا با در نظر گرفتن افق زمانی، برنامه ریزی را می توان به برنامه ریزی کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تقسیم کرد.

برنامه های کوتاه مدت عموما دوره زمانی یک ساله و کمتر از یک سال را مدنظر قرار می دهند. معمولا در سازمان های ورزشی مانند فدراسیون های ورزشی، هیئت ها و انجمن های ورزشی و همچنین ادارات تربیت بدنی سازمان ها و نهادهای مختلف برنامه های سالانه تهیه می شود که این نوع برنامه ها زیر مجموعه برنامه های کوتاه مدت به شمار می روند. برنامه های کوتاه مدت در سازمان های ورزشی از جایگاه مهمی برخوردار هستند، به طوری که وزارت ورزش و جوانان به منظور هماهنگی و برنامه محور کردن فدراسیون های ورزشی کشور، در یکی از ادارات تابعه خود واحدی برای تهیه و تنظیم تقویم ورزشی پیش بینی کرده است که علاوه بر نظارت و هماهنگی بر تقویم ورزشی فدراسیون ها، در هر سال کتابچه ای تحت عنوان تقویم ورزشی فدراسیون های ورزشی منتشر و در اختیار جامعه و علاقه مندان قرار می دهد. هدف از تدوین تقویم ورزشی همه فدراسیون های ورزشی این است که سازمان ها و نهادهای مختلف ورزشی در تهیه و تدوین برنامه های سالانه سازمان متبوع هماهنگی لازم را با فدراسیون های ورزشی و وزارت ورزش و جوانان به عمل آورند. در برنامه های میان مدت دوره های زمانی 1 الی 2 ساله و در برنامه های بلند مدت دوره های زمانی 3 ساله و بیشتر مورد توجه هستند. کمیته ملی المپیک معمولا برنامه ای چهارساله برای حضور در بازی های المپیک و بازی های آسیایی تهیه می کند که این نوع برنامه ریزی در ردیف برنامه های بلند مدت قرار دارد.

در سازمان های ورزشی مدیران عالی (مانند وزیر ورزش و جوانان، رئیس کمیته ملی المپیک، معاونین وزارت ورزش و جوانان و معاونین و هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک) به دلیل شناخت بهتر از وضعیت کل سازمان مربوطه، بیشتر در طراحی برنامه های بلند مدت مشارکت می کنند و برای دستیابی به مقاصد اصلی و کلی سازمان تلاش می کنند.