کتاب های دامیز (مدیریت خشم)

نقطۀ اشتراک دانشجویان، مدیران شرکت‌ها، زنان خانه‌دار و بومیانی که پیش از اختراع خط در بورنئو و گینه نو زندگی می‌کردند در چیست؟ همۀ این‌ها توان تشخیص یک چهرۀ خشمگین را داشتند و دارند. خشم هم -مانند شادی، ترس، غم و تعجب- یک هیجان جهانی است. خشم بعنوان بخشی جدانشدنی از زندگی روزمره، در فرهنگ‌های مختلف همۀ مردمان سراسر جهان وجود دارد.
خشم بخشی از ساز و کار بقای انسان است. انسان‌ها هم، مانند حیوانات، هنگام رویارویی با تهدید یا فرار می‌کنند یا حمله، خشم سوخت این حمله است. اما خشم می‌تواند اثر معکوس هم داشته باشد. و منجر به مرگ بی هنگام ما شود. خشم زیاد می‌تواند باعث سکته‌های قلبی، به جاگذاشتن آسیب‌های منجر به از کار افتادگی حرفه‌ای و تسهیل رفتاهای خطرناک جنسی می‌شود. خشم واقعا یک شمشیر دولبه است.
ابتدا لازم است قبل از اداره و کنترل خشم خود معنای آن را بدانید. متاسفانه افسانه‌های فراوانی در مورد خشم نقل شده است که در همین ابتدای کار ضن اشاره به بعضی از آنها به اصلاح معنای آن‌ها می پردازیم:
1. مردان از زنان خشمگین‌ترند. اگر منظور از خشمگین‌تر، تکرار دفعات خشمگین شدن افراد باشد. پس جملۀ «مردان از زنان خشمگین‌ترند» صحیح نیست. پژوهش‌ها نشان داده‌اند که توالی خشمگین شدن زنان با مردان برابر است. به هر حال خشم شدید در مردان بیشتر گزارش می‌شود ولی طول خشم زنان از مردان بیشتر است.
2. خشم بد است. خشم برای مقابله با پریشانی به مجموعۀ متنوعی از مقصودهای مثبت مساعدت می‌کند. به شما انرژی می‌دهد، ارتباطات شما با دیگران را بهبود می‌بخشد، عزت نفس شما را افزایش می‌دهد و از شما در مقابل ترس و ناامنی دفاع می‌کند.