محاکمه محاکمه گران:عاملان کشتار سیدحسن مدرس،فرخی یزدی،تقی ارانی و… (نگاه تاریخی-سیاسی 5)

از نظر عمومی و اجتماعی، گناه متهمین که امروز در پیشگاه عدالت دعوت به حساب شده اند، به نظر بنده که به نام دفاع از حق جامعه در اینجا انجام وظیفه می کنم، بالاتر از گناهانی است که از جنبه قانونی قضایی مورد تعقیب قرار گرفته است. زیرا طرز کار و روش عملیات این آقایان در دوره های تصدی و اقتدارشان ضربت های سختی به حیات معنوی این ملت ایران وارد ساخته و سرچشمه انحطاط اخلاقی که امروز در تمام شئون زندگی عایق بزرگ و سد آهنین راه انتظامات و اصلاحات و ترقی ما شده است. همین طرز حکومت جابرانه این آقایان است.

اعتماد افراد به یکدیگر را که بقای حیات یک جامعه بر اساس آن است، در جامعه ایرانی از بین بردند و کار را به جایی رسانده بودند که برادر به برادر نمی توانست اعتماد کند. از کیسه این ملت بدبخت در پای هر صندوق جاسوسی و در هر محفل و مجمع و معبری جاسوسانی پراکنده بود.

چک هایی که اعتبار محرمانه اداره سیاسی برای پرداخت دستمزد آدم کشی صادر گردیده و دو نمونه آن در این پرونده منعکس است، از وجوهی است که از دسترنج یک مشت مردم زحمتکش بی بضاعت به عنوان مالیات برای مخارج عمومی و حوائج ضروری این ملت فقیر، برای امنیت و بهداشت آموزش و پرورش و غیره گرفته شده است. و به طوری که ملاحظه می فرمایید، به عنوان ناز شست شقاوت و سفالت مورد اعطا و بخشش واقع گردیده است.

آزادی عقیده، ابتکار، اعتماد به نفس، صراحت لهجه، عدالت و انصاف و مروت و رحم و شفقت، شجاعت و ایمان و عقیده و بالاخره تمام صفات حسنه و ملکات فاضله ای را که به نام مجد و عظمت یک جامعه بر آنها استوار است، متزلزل کردند.

هیچ فردی قادر نبود دم برآورد و از خوب و بد چیزی بگوید. درددل کند، اظهار رای و عقیده بنماید. به هیچ چیز مردم اعتنا نکردند و حیات جامعه را بازیچه هوا و هوس خود قرار داده بودند. در قلمرو حکومت و فرمانروایی آنها، هیچ کس قدر و منزلتی نداشت. رجال مملکت، نویسندگان و اهل فضل، اصناف و تجار، ملاکین و کشاورزان و کارمندان دولت، جوان های تحصیل کرده و دانش آموزان، کارگران، دهقانان، و بالاخره تمام طبقات مردم در نظر رعب انگیز آنها به قدر یک مورچه ارزش نداشتند. دست ظلم را بر سر هرکس اراده می کردند بی محابا می کوفتند. قتل نفس و زجر و شکنجه و عذاب در عرف این دسته از امور عادی بود.