ماهیگیر و پسرش

دو روز بعد مسعوده و مصطفی به اولا رفتند و پرسان‌پرسان زندان قدیم را پیدا کردند که اکنون مبدل به مرکز برگرداندن پناهجویان شده بود. زندان را تعطیل کرده و زندانی‌ها را به جای دیگری انتقال داده بودند. پناهجویانی که نجات پیدا کرده یا دستگیر شده بودند، پیش از آن‌که به کشورهایشان بازگردانده شوند، آن‌جا نگه داشته می‌شدند.
بوی کارخانه زغال‌سازی‌ای که در آن نزدیکی بود تا آن‌جا می‌آمد. هنگامی که داشتند به ساختمان سفید دوطبقه با در آبی وارد می‌شدند، مسعوده با خود فکر کرد بی‌آن‌که آن‌ها بدانند چه خبر است! آن‌ها سرگرم گذراندن زندگی معمولشانند درحالی‌که حوالی‌شان چه اتفاق‌هایی که نمی‌افتد و چه زندگی‌های سخت و چه درد و عذاب‌هایی که وجود ندارد.