کتاب قرار ما این نبود

قرار ما این نبود، رمانی به قلم ناهید طباطبایی است که در سال 1400 منتشر شد. این رمان روایتگر داستان یک خانواده چهارنفره است که با بیماری آلزایمر پدر خانواده، دچار چالش‌های فراوانی می‌شوند.

داستان با فراموشی‌ها و گم شدن‌های آقای شفیعی، پدر مهرزاد و مهرداد شروع می‌شود. مهرزاد، پسر بزرگ خانواده، تلاش می‌کند تا با این وضعیت کنار بیاید، اما مهرداد، پسر کوچک خانواده، نمی‌تواند پذیرای بیماری پدرش باشد.

با پیشرفت بیماری، آقای شفیعی کم‌کم شخصیت سابق خود را از دست می‌دهد و رفتارهای عجیبی از خود نشان می‌دهد. او گاهی نام اعضای خانواده را فراموش می‌کند، گاهی به مکان‌های نامعلومی می‌رود و گاهی هم حرف‌های بی‌ربط می‌زند.

این وضعیت، زندگی خانواده شفیعی را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. مهرزاد و مهرداد مجبور می‌شوند برای مراقبت از پدرشان، از کار و زندگی خود دست بکشند. همسر آقای شفیعی، خانم فرزانه، نیز به‌تنهایی از پس مسئولیت‌های خانه برنمی‌آید.

در این میان، مهرزاد با دختری به نام آیدا آشنا می‌شود. آیدا، که خود از یک خانواده معلول‌پرور است، به مهرزاد کمک می‌کند تا با بیماری پدرش کنار بیاید.

با گذشت زمان، مهرداد نیز کم‌کم با بیماری پدرش کنار می‌آید و به او نزدیک‌تر می‌شود. او متوجه می‌شود که پدرش هنوز همان پدر مهربان و دلسوز سابق است، فقط حافظه‌اش را از دست داده است.

قرار ما این نبود، رمانی تأمل‌برانگیز است که به‌خوبی به موضوع بیماری آلزایمر می‌پردازد. این رمان نشان می‌دهد که بیماری آلزایمر تنها بر فرد مبتلا تأثیر نمی‌گذارد، بلکه کل خانواده را درگیر می‌کند.

این رمان همچنین به اهمیت خانواده و روابط انسانی می‌پردازد. نویسنده نشان می‌دهد که در سختی‌ها، خانواده است که می‌تواند پشتوانه انسان باشد و او را در مقابل ناملایمات زندگی یاری دهد.

قرار ما این نبود، رمانی خوش‌ساخت و خواندنی است که می‌تواند مخاطبان مختلف را جذب کند. این رمان، علاوه بر جنبه‌های ادبی، ارزش‌های انسانی و اجتماعی نیز دارد و می‌تواند به خواننده کمک کند تا دیدگاه خود را نسبت به زندگی و خانواده تغییر دهد.

شخصیت‌پردازی

یکی از نقاط قوت قرار ما این نبود، شخصیت‌پردازی قوی آن است. نویسنده با مهارت، شخصیت‌های داستان را به‌گونه‌ای خلق کرده است که خواننده با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کند و برای سرنوشت آن‌ها نگران می‌شود.

شخصیت آقای شفیعی، یکی از شخصیت‌های برجسته داستان است. نویسنده، با نشان دادن زوال تدریجی حافظه آقای شفیعی، به‌خوبی تأثیرات مخرب بیماری آلزایمر را به تصویر کشیده است.

شخصیت مهرزاد، نیز شخصیتی دوست‌داشتنی است. او پسری مهربان و مسئولیت‌پذیر است که سعی می‌کند به بهترین شکل از پدر بیمارش مراقبت کند.

شخصیت مهرداد، نیز شخصیتی پیچیده است. او در ابتدا با بیماری پدرش کنار نمی‌آید، اما با گذشت زمان، کم‌کم با او مهربان‌تر می‌شود.

زبان و نثر

زبان و نثر قرار ما این نبود، روان و صمیمی است. نویسنده، با استفاده از زبان ساده و روزمره، داستان را برای خواننده قابل‌فهم و جذاب می‌کند.

نویسنده، در کنار بیان داستان، از زبان شاعرانه نیز استفاده کرده است. این زبان شاعرانه، به‌خوبی با فضای داستان هماهنگ است و به آن عمق و غنای بیشتری می‌بخشد.

جمع‌بندی

قرار ما این نبود، رمانی ارزشمند و خواندنی است که می‌تواند به مخاطبان مختلف کمک کند تا دیدگاه خود را نسبت به زندگی و خانواده تغییر دهند. این رمان، با شخصیت‌پردازی قوی، زبان روان و نثر شاعرانه، یکی از آثار موفق ناهید طباطبایی است.