عروس (نمایشنامه ای در چهار پرده)

خانم پردی بذار یه‌ چیزی رو بهت بگم خانم؛ اینکه می‌ذارن روی زمین خدا زندگی کنیم باز جای شکرش باقیه. عجیبه که مجبور نشدیم مثل پرنده‌ها تو آسمون پرواز کنیم.
جو اون‌وقت آسمون هم به گند کشیده می‌شد!
خانم پردی آره واقعاً. خیلی اوضاع بده. به آقامون یه شغل شبانه دادن؛ هفته‌ای یه گینی. پنجاه سال واسه شرکت کار کرد، شصت‌ودو سال هم بیشتر نداره، اما بهش گفتن دیگه توانایی کار تو قطعه‌ها رو نداره. الآن تو جاده‌ها جون می‌کَنه. وقتی هم می‌آد خونه از فرط خستگی نمی‌تونه حتی غذا بخوره.
جو مثل منه.
خانم پردی آره ولی آخه زشته هفته‌ای یه گینی.
خانم گسکویین این روزها با همۀ کارگرها همین‌جوری تا می‌کنن. قیمت زغال‌سنگ یک‌کم پایین اومده، اینها به‌جاش پدر کارگرها رو درآوردن. الآن دیگه وضع همه خراب شده.
خانم پردی خدا این فرِیزر لعنتی رو به زمین گرم بشونه. خون ما رو تو شیشه کرده.
خانم گسکویین واسه هر معدن یه مدیر جدید گذاشته؛ همه‌شون هم عین اربابایی‌ان که برده زیر دست‌شونه.
خانم پردی می‌گه باید صرفه‌جویی کنن. می‌گه که شرکت بنگاه خیریه نیست.
خانم گسکویین بعد، هر ‌سال واسه خودش هزار‌و‌دویست‌ تا برمی‌داره.
خانم پردی مرتیکۀ پست‌‌فطرت؛ با اون دستگاه‌های زغال‌برش!
جو اون‌ها که کار نمی‌کنن.
خانم پردی شنیدم خیلی هم به اون زغال‌برهای امریکایی فحش می‌ده. دوست ‌دارم یکی از این دستگاه‌ها بگیردش و دل‌وُروده‌ش رو بیرون بریزه. حتی آهن هم می‌تونه بفهمه اون چه آشغالیه.