سودای خوش

پادشاه، کنیزک، طبیب، و زرگر چهار جاذبه زندگی انسانی‌اند که در قالب این شخصیت‌ها در داستان نخست مثنوی مولانا به تصویر کشیده شده‌اند. چهار شخصیت بارز و شاخص که هریک بازی زندگی را به سویی و کویی می‌برند. یکی صاحب ملک و دین است و دیگری خادم ناگزیر جسم و جان دیگران. شفای دل است و دیگری عاجز از ورود به حریم دل. قله‌های عاشقی را در می‌نوردد و دیگری به بهانه عشق و به رانش کینه باد درونش را طوفانی می‌کند. اما همه این شخصیت‌ها بر مدار یک چیز می‌چرخند و آن مِهر است.