سه پرسش (کشف و در اختیار گرفتن نیروی درون)

در کودکی مشاهده می‌کردیم که جامعه و خانواده‌ی‌مان چگونه اداره می‌شوند. از مقررات مدرسه، عبادتگاه‌ها، سیاستمداران و مدیران سازمان‌ها پیروی می‌کردیم. به طور معمول، نتیجه‌ی سرپیچی از قانون، از دست دادن احترام نزد همسالانمان بود. گاهی بهای نافرمانی، برایمان گران‌تر تمام می‌شد. ما تابع قوانین شهری، دولت و قومیتمان بودیم. سرپیچی از آن قوانین به معنای پرداخت جریمه‌های هنگفت‌تر بود. همه‌ی این قوانین بر کارکرد مغزمان تأثیر گذاشتند و می‌توان گفت شیوه‌ای که اکنون خودمان را مدیریت می‌کنیم، آینه‌ی همان فرایندی‌ست که در جهان اجرا می‌شود.
شگفت‌آور نیست که همه‌ی ما دولت کوچک فعالی در سرمان داریم. ذهن، دولت قانون‌گذار و بدن مادی ما، تابع آن قوانین است. ما حاضریم برای سرپیچی از قوانینی که خودمان وضع کرده‌ایم، جریمه‌های واقعی بپردازیم و در بسیاری از موارد، دیگران را هم به پرداخت جریمه وامی‌داریم. ذهن ما همانند همه‌ی دولت‌ها، می‌کوشد قوانین خود را بر بدن دیگران هم تحمیل کند.
هر گاه از شیوه‌ی کارکرد ذهن آگاه شویم، می‌توانیم فرایند سلطه‌ی خودمان را تغییر دهیم. وقتی چگونگی کارکرد دولت کوچکمان را بفهمیم، می‌توانیم آن را دگرگون سازیم. ما می‌توانیم قوانینمان را اصلاح کنیم. هر آن‌چه را بتوانیم تصور کنیم، می‌توانیم بیافرینیم. ما می‌توانیم از بدنمان بهتر مراقبت کنیم و آزادی بیش‌تری برای ابراز خود به بدنمان بدهیم. می‌توانیم جریمه‌های سنگینی را که برای خودمان تعیین کرده‌ایم – همان جریمه‌هایی که تجربه کردن عشقی را که سزاوارش بودیم، ناممکن می‌ساخت – باطل کنیم.
همه‌ی ما می‌خواهیم به بهترین آدمی که می‌توانیم باشیم، تبدیل شویم. همگی می‌خواهیم در تکامل شخصی خود مشارکت کنیم. می‌خواهیم بدانیم چه کاری را نادرست انجام می‌دادیم و چگونه می‌توانیم بهتر عمل کنیم. می‌خواهیم پاسخ پرسش‌های پنهانی‌مان را بیابیم و بفهمیم چگونه می‌توانیم این پاسخ‌ها را در زندگی خود اجرا کنیم. ما می‌خواهیم حقیقت را کشف کنیم.
همه‌ی ما می‌توانیم از چندین گوهر خرد بهره‌مند شویم، خردی که روابط ما با زندگی و حقیقت را بهبود می‌بخشد. خردی که به ما اجازه می‌دهد فراسوی ترس‌ها و باورهای مشترکمان برویم. خرد، اراده‌ی گذشتن از درهای جدید را به ما می‌دهد.
سفر با سه پرسش اساسی آغاز می‌شود:
من کیستم؟
چه چیز واقعی‌ست؟
عشق چیست؟