سعادت (نمایش نامه)

رین: سیصد و شصت و چهار… دوباره همون صدا… ولی باز‌هم هیچی…
ناگهان از پشت صحنه یکی از همسایه‌ها با صدایی بلند: «ماهی شور… امروز، روز آخره…» بعد صدایی خفیف و نامفهوم، بعد صدای پا و صدای ضربه‌هایی به در.
خیله خب، خیله خب! باز کیه دیگه؟
خانم همسایه: (در حال وارد شدن) سوفیا پترونا! انگار سوفیا پترو… آخ، نیستن؟ رفیق رین، به همسرتون بفرمایین که تو تعاونی با کوپن شماره‌ی دو ماهی شور می‌دن. خلاصه‌ش، زود بره بگیره. امروز روز آخرشه.
رین: هیچی نمی‌تونم بهش بگم، به‌خاطر این‌که سوفیا دیشب رفت.
خانم همسایه: کجا رفت؟
رین: پیش مرد دلخواهش.
خانم همسایه: چی! چطور می‌تونین این رو بگین، رفت پیش مرد دلخواهش؟ این مرد دلخواه کی هست؟
رین: کسی چه می‌دونه. پتر ایوانوویچ یا ایلیا پتروویچ، من که یادم نمی‌آد. فقط یادم می‌آد، طرف کلاهش خاکستری بود و کاملا فراحزبی.
خانم همسایه: که این‌طور! ولی شما هم دیگه خیلی آدم جالبی هستین، یه همچین چیزی تو این ساختمون، نوبره!
رین: ببخشین من خیلی گرفتارم.
خانم همسایه: خب، یعنی به‌این‌ترتیب، ماهی شور از دستتون رفته؟
رین: کاملا می‌فهمم.
خانم همسایه: خب، حالا خانوم از این اوضاع کاملا فراحزبی کی برمی‌گردن؟
رین: هیچ‌وقت. سوفیا برای همیشه رفته پیش اون.
خانم همسایه: شما چی، رنج می‌برین؟
رین: توجه بفرمایین، من خیلی گرفتارم.
خانم همسایه: خب چه می‌شه کرد… شده دیگه! فعلا خداحافظ. (می‌رود.)