سریر شیشه ای 3 (وارث آتش 1)

اما چیزی پشت سرش درحال نفس‌کشیدن بود. یعنی همین مرد بود یا چیزی دیگر؟ صدای نفس‌ها نزدیک‌تر و بلندتر شد و سرما از بینی‌اش به لب‌ها و سراسر پوستش جاری شد. باید می‌دوید، فرار هوشمندانه‌تر از ایستادن و انتظار کشیدن بود. تلوتلو خوران چند قدم پیش رفت و باید به لبه‌ی بیشه می‌رسید. اما… اتفاقی نیفتاد. فقط سیاهی بی‌پایان و صدای نفس‌هایی بود که هر لحظه نزدیک‌تر می‌شد و بوی خاک و مردار و چیزهای شوم دیگر می‌داد. از آخرین باری که آن بو را احساس کرده بود، یک عمر می‌گذشت، اما هرگز نتوانست آن را فراموش کند؛ چون همان بویی بود که در آن اتاق پیچیده بود.