زمان 00:00

به سمت موتورم می‌روم. کلاه اضافی را از روی صندلی برمی‌دارم و سمتش پرت می‌کنم. با زور کلاه سنگین را میان زمین و هوا می‌گیرد اما تعادلش به هم می‌خورد و چند قدم عقب می‌رود. با آن پیراهن گلدار بلند و چشمان متعجبش مستقیم نگاهم می‌کند.
_قول دادی اگه کاری رو که خواستی، بکنم بیای دیدن ننه جون!
همان‌طور که به انگشتان کوچکش که با تردید دور کلاه می‌فشارد نگاه می‌کنم، پوزخندی می‌زنم و سر کج می‌کنم:
ــاوکی ولی تضمین نمی‌کنم هیچ اتفاقی واسه‌ت نیفته. اون‌وقت دیگه قول و قرارمونم بی‌ارزش می‌شه. شایدم تو جون سالم به در بردی و فقط من مُردم؛ که البته اون‌طوری زیادم بد نمی‌شه برات. می‌تونی به ننه جونت بگی نوه‌اش مُرد و قال قضیه رو بکَنی!
با ترس جواب می‌دهد:
ــ منظورت چیه؟!
به موتورم اشاره می‌کنم:
ــ دارم می‌گم به نفعته بی‌خیال شی و نخوای پشت من بشینی رو اون موتور. چون لحظه‌ای که حرکت کنیم؛ دیگه مسئولیت مرگ و زندگیت با من نیست!