رها از بند (سفر به فراسوی خود)

بهترین راه یادگیری درباره آگاهی، تجربه مستقیم است. برای نمونه، شما به‌خوبی می‌دانید که آگاهی‌تان می‌تواند نسبت به طیفی گسترده از موضوعات هوشیار باشد یا می‌تواند چنان بر موضوعی متمرکز باشد که نسبت به هیچ موضوع دیگری هوشیار نباشد. وقتی شما غرق در افکارتان می‌شوید، چنین وضعیتی پیش می‌آید. ممکن است در حال خواندن باشید و ناگهان، دیگر نخوانید. این اتفاق پیوسته رخ می‌دهد. درباره موضوعی دیگر آغاز به فکر کردن می‌کنید. اشیای بیرونی یا افکار ذهنی می‌توانند هر لحظه توجه شما را جلب کنند. به هر روی، یک هوشیاری‌ست که بر بیرون یا بر افکارتان متمرکز می‌شود. نکته کلیدی این است که آگاهی می‌تواند بر موضوع‌های متفاوتی متمرکز شود. فاعل یا آگاهی می‌تواند بنا بر انتخاب، هوشیاری را بر مفعول‌های مشخص، متمرکز کند. اگر یک گام پس بکشید، به روشنی می‌بینید که موضوع‌های مختلف، پیاپی در هر سه سطح ذهنی، عاطفی و بدنی از برابر شما می‌گذرند. وقتی شما در مرکز قرار نگرفته‌اید، آگاهی‌تان همواره مجذوب یک یا چند موضوع می‌شود و بر آن‌ها تمرکز می‌کند. اگر آگاهی شما به اندازه کافی متمرکز شود، حس هوشیاری‌تان در آن موضوع گم می‌شود و دیگر نسبت به هوشیاری از آن موضوع، هوشیار نیست، بلکه فقط متوجه موضوع است. آِیا هرگز توجه کرده‌اید که وقتی مجذوب تماشای یک برنامه تلویزیونی هستید، به هیچ روی هوشیار نیستید که کجا نشسته‌اید یا چه ماجراهای دیگری در اتاق جریان دارد؟
تلویزیون تشبیهی بی‌نقص برای این بررسی‌ست که مرکز آگاهی ما، چگونه از هوشیاری به خویشتن خارج می‌شود و در موضوع‌های مورد توجهمان، گم می‌شود. تفاوت آنجاست که شما به جای نشستن در اتاق نشیمن و مجذوب تلویزیون شدن، در مرکز آگاهی‌تان نشسته‌اید و مجذوب صحنه‌های ذهن، عواطف و تصاویر بیرونی می‌شوید.