ربکا (بهترین کتاب های جهان)

مندرلی دیشب مهمان رؤیای من شده بود. به ‌یاد دارم که در عالم خواب، روبه‌روی دروازه‌ی آهنینش ایستاده و به ورودی عمارت چشم دوخته بودم؛ انگار دروازه را قفل‌وزنجیر کرده بودند تا عبور از آن غیرممکن باشد. از پشت میله‌های مخوف سرایدار را صدا می‌کردم، اما دریغ از شنیدن صدایی هرچند خفه. سپس قدری به دروازه نزدیک شدم و با دقت بی‌وصفی فضای عمارت را از لابه‌لای نرده‌ها بررسی کردم، کلبه‌ی سرایدار خالی بود.
دودی از دودکش برنمی‌خاست، پنجره‌های کوچک و مشبک نیمه‌باز رها شده بودند، انگار مندرلی خالی‌ازسکنه شده بود. شما هم گاهی در رؤیاهایتان نیروهای فرازمینی دارید؟ دیشب در خوابم اَبَرزنی شدم که چون شبح، از لای نرده‌های آهنین دروازه گذر کرد و وارد عمارت شد. ورودی پرپیچ‌وخمی روبه‌رویم بود؛ راه را با گام‌های متزلزل می‌پیمودم؛ هر قدمی که به جلو برمی‌داشتم، مطمئن می‌شدم که چیزی تغییر کرده است، آن چیز چه بود؟ خودم هم نمی‌دانستم.