راه و رسم دیدن

سخت نیست که بفهمیم رویاها واقعی نیستند. ولی وقتی بیداریم به راحتی نمی‌توانیم واقعیت را تشخیص دهیم. شاید چیزی که فکر می‌کنیم واقعیتی بیرونی است، فقط ساخته‌ی ذهن‌مان باشد. فکر می‌کنیم بیداریم ولی درواقع هنوز مشغول رویا دیدنیم. ما اغلب در خواب راه می‌رویم. برای مثال، با اینکه می‌دانیم همه‌چیز ناپایدار و در تغییر است، طوری زندگی می‌کنیم که انگار بدن‌مان ابدی‌ست؛ فکر می‌کنیم هیچ وقت نمی‌میریم. حتی اگر درک کنیم که وجود یک «خود» مستقل توهمی بیش نیست، بیشتر افکارمان بر این اساس شکل می‌گیرند که یک «خود» مستقل وجود دارد که باعث می‌شود احساس امنیت کنیم. ولی درواقع این باور بر اساس ادراکی نادرست پدید آمده است. بسیاری از فلاسفه، دانشمندان و معلمان معنوی به دنبال حقیقتی مطلق‌اند، چرا که به ادراک خود اعتماد ندارند. آنها حس می‌کنند با اینکه بیدارند، در رویا زندگی می‌کنند. همه‌ی ما می‌توانیم از این رویا بیدار شویم، چرا که همه‌ی ما در وجودمان بذر «آگاهی» را داریم.