راز فال ورق (داستانی فلسفی درباره ی خانواده،تقدیر و آفرینش)

باد زمان بر ما می‌وزد و هم ما را می‌برد و هم خود ما است و سپس دوباره بر زمین می‌زند. ما با افسونی بر زمین می‌آییم و با حقه خارج می‌شویم. همواره چیزی در انتظار آن که جای ما را بگیرد وجود دارد و سرشته می‌شود. چون ما روی زمین سفت نایستاده‌ایم، حتی روی ماسه هم نایستاده‌ایم، ما خود ماسه‌ایم.