دژ سرخ 3 (ماتیمیو)

«ما به طولانی‌ترین روز این فصل یعنی، تابستان دشت طلایی، نزدیک هستیم. امروز تخته‌ی نگارش و قلم پرم را بر می‌دارم تا بنویسم. هوای تاریک اتاق کار آرام و کوچکم خنک و کم نور است. با روحی بی‌قرار و قلم در پنجه می‌نشینم و به هیاهوی شاد حیاط آفتابی و روشن دژ گوش می‌دهم. دیگر نمی‌توانم تنهایی را تحمل کنم، چون سر و صدای شاد بیرون مرا به سوی خود می خواند اما باید به وظیفه خودم در ثبت وقایع عمل کنم…»