ده بچه زنگی

حتما تا فردا طوفان آرام می‌گیرد و کسی به سراغشان می‌آید. قایقی می‌آید…
وراکلایتورن گفت:
– دوشیزه برنت شما چای می‌ریزید؟
زن پاسخ داد:
– نه، شما بریزید عزیزم. قوری خیلی سنگین است. دو کلاف کاموای خاکستری رنگ من هم گم شده است. حوصله ندارم. ورا به طرف میز چای رفت. سر و صدای دلنشین برخورد فنجان و نعلبکی به گوش رسید. حالت طبیعی باز می‌گشت. چای! چای معمولی هر روز عصر خجسته باد! فیلیپ لمبارد معمای بامزه‌ای گفت. بلور پاسخ داد. دکتر آرمسترانگ لطیفه‌ای تعریف کرد. آقای قاضی وارگریو که معمولا از چای نفرت داشت با علاقه فنجانی نوشید. راجرز وارد این فضای پر از آرامش شد، با آشفتگی، در حالی که مخاطبش مشخص نبود، گفت:
– ببخشید آقا، کسی می‌داند چه بلایی بر سر ما آمده است؟