در جستجوی زمان از دست رفته

شارلوس: شارلوس هستم. اجازه هست بیایم تو؟ برادرزاده‌ام می‌گفت شما اغلب قبل از رفتن به رختخواب غمگین می‌شدید و سخت خوابتان می‌برد. می‌گفت از آثار آناتول فرانس هم خوشتان می‌آمد. این هم از قضا از رمانهای اوست که برایتان آورده‌ام. گفتم شاید دوست داشته باشید این را بخوانید و اینکه این باعث آرامشتان بشود.
مارسل: خیلی لطف دارید. متشکرم. اما حتما این حالتهای روحی من در شبها خیلی به نظرتان احمقانه می‌آید.
شارلوس: نه. چرا؟ شاید شما هیچ حُسن خاصی از لحاظ جسمانی نداشته باشید. خیلی کم‌اند که اینجور حُسنها را دارند. اما جوانی‌تان را لااقل تا مدتی با خودتان دارید، و جوانی خودش زیباست. همچنین عقل کرده‌اید و به مادرتان مهر می‌ورزید، که از عشقهای مشروع است. یعنی عشقی است که با عشق جوابش را می‌دهند. این خودش نصیب هر عاشقی نمی‌شود.