دریافت های یو دن از مکالمات کنفوسیوس

در تصورات کودکی‌ام، خانۀ پدربزرگ پر از قاعده و مقررات بود. برای شروع غذا خوردن باید پدربزرگ و مادربزرگ سر میز غذا می‌آمدند تا اعضای خانواده می‌توانستند دست به چوب غذا‌خوری ببرند. هنگامی که پدرم، یعنی برادر بزرگ خانواده، به خانه برمی‌گشت، عمو‌ها و عمه‌هایم باید می‌ایستادند و می‌گفتند: «برادر بزرگ برگشت!» هنگام صحبت کردن، همگی باید یا می‌ایستادند یا می‌نشستند، نبایست هم‌زمان راه می‌رفتند و صحبت می‌کردند. پدر به من می‌گفت، این «علاقه و احترام به برادر بزرگ و اطاعت از بزرگ‌ترها» است.
پدر به من حرف‌های ذنگ‌گوئو فَن، از اهالی هونَن، را خاطرنشان کرده بود: «برای اینکه بفهمی فلسفۀ زندگی و معیار اخلاقی یک خانواده چیست، باید بدانی آیا فرزندان آن خانواده می‌توانند این سه کار را انجام بدهند یا نه: هر روز صبح زود بیدار شوند، عاشق کار کردن باشند و از کتاب خواندن حظ ببرند.» پیش‌تر، چون پدر اغلب خانه نبود مادربزرگ از روی محبت وافرش به من سخت نمی‌گرفت اما پدر در مورد دو مسئلۀ کار و مطالعه مایل نبود کوتاه بیاید؛ «در انجام دادن هر کاری کوچک‌تر‌ها باید در خدمت بزرگ‌تر‌ها باشند.» این جمله ورد زبان پدر بود.
در خاطرات کودکی‌ام، کار کردن موضوعی بود مملو از حس شور و شعف.