درآمدی تاریخی بر نظریه هنر

[داوینچی می‌گوید] زندگی نقاش، نیازمند یک برنامۀ دقیق و بی‌وقفه است. نقاش باید روزش را طوری ترتیب بدهد که بیش‌ترین بهره را از وضع نور ببرد… هنگام استراحت یا رفتن از جایی به جای دیگر نباید مشاهده‌گری را از یاد ببرد: هرچیز بی‌اهمیتی، حتی یک نقش غیرعادی یا لکه‌های روی دیواری قدیمی، می‌توانند الهام‌بخش ایده‌های نو باشند.
لئوناردو [داوینچی] شاید بیش از اغلب هم‌عصرانش پای‌بند این نوع خودآموزی بود، اما نباید آن را تنها مختص به او دانست: این نمایانگر نوعی حس عمومی در مورد بارِ تشدیدیافته‌ای است که برداشت عقلانی جدید از هنر بر دوش هنرمندان قرار می‌داد؛ همین نشان می‌دهد که این درک جدید از هنر به عقلانی‌سازیِ بیشترِ عمل نیز منجر می‌شود. همین نکته در مورد توصیۀ جالب لئوناردو مبنی بر اینکه نقاشان ابعاد بدن خود را اندازه‌گیری کنند نیز می‌تواند صادق باشد.