کتاب حکایت های بهلول

بهلول شخصیتی بسیار عاقل و دانا بود که از ترس جانش، خود را به دیوانگی می زند. وی با هارون الرشید هم عصر بود و حتی در برخی داستان ها ذکر شده که برادر یا پسرعمویش نیز بوده است. کلمه ی بهلول در لغت نامه ی عربی به معنای دلقک، لوده و مسخره آمده است و در لغت نامه های فارسی به معنای مرد خنده رو یا نیکوکار می باشد. او مردی شوخ طبع بوده و در قالب شوخی، مفاهیم جدی خود را به مخاطبانش می رسانده و از این زبان شیرین برای تلطیف سخنانی استفاده می کرده که گاهی به کام بزرگان، از زهر هم تلخ تر بوده است. کتاب فوق، مجموعه حکایت های نغز و دلکش از بهلول است. شخصیتی که در پهنه ی ادبیات ایران و حتی جهان به «عاقل دیوانه نما» شهرت یافته است، با سیر در حکایات بهلول در می یابیم که وی با زبان طنز و لفافه گویی به ظرافت هر چه تمام تر، مشکلات و فضای جامعه ی عصر خود را نقد می کند؛ همین موضوع کنجکاوی مخاطب را برمی انگیزد تا با اشتیاقی وصف ناشدنی ادامه ی حکایت را پی بگیرد، در پایان هر حکایت نتیجه ی اخلاقی آن نوشته شده، همچنین کوتاهی متن ها شاخصه ی دیگری برای جذب خواننده می باشد. این کتاب نه تنها برای نوجوانان جالب و آموزنده است بلکه قابل استفاده برای تمام اعضای خانواده می باشد.