حس عاشقی (تحولی نوین در دانش روابط عاشقانه)

تناقض بین حضور فیزیکى و درعین‌حال، غیبت عاطفى، سبب آشفتگى شدیدتر زوج‌ها مى‌شود. ناهماهنگى و ناسازگارى، هرگونه امید به انجام دادن کار مؤثر براى ارتباط مجدد را تضعیف مى‌کند. بارى به من مى‌گوید: «حتى زمانى که تنها زندگى مى‌کردم به اندازه‌ی زندگى کنونى با داویدا، احساس تنهایى نمى‌کردم، نمى‌توانم این مسئله را تحمل کنم. او در خانه است و به نظر مى‌آید ما یک زوج هستیم، اما هیچ ارتباطى بین ما وجود ندارد. این دیوانه‌کننده است. هیچ راهى وجود ندارد تا او را راضى کنم که به من اجازه‌ی ورود به حریم خود را دهد، دیگر دارم از کوره در مى‌روم.» حصارکشى مزمن، امتناع از هرگونه درگیرى، طرف مقابل را درمانده مى‌کند. نکته‌ی تناقض‌آمیز اینجاست که فرد اجتنابى در تلاش براى حفاظت از خودش، حصار سنگى کشیده و خودش را زندانى مى‌کند. ویرجینیا وولف در کتاب «اتاقى از آنِ خود» نوشته است: «فکر مى‌کردم چقدر ناخوشایند است که در قفل شود و بیرون بمانى. بدتر از آن این است که در قفل شود و داخل بمانى. دیگر هیچ راه‌حلى براى حس انزوا ندارى و هیچ پیوندى که بتوان روى آن حساب کرد نیز وجود ندارد.»