جن گیر

وقتی رگان سه ساله بود پدرش هووارد تصمیم گرفت شیشه پستانک را دیگر متوقف کند، رگان برای مکیدن شیشه پستانک‌دار در آن سن بزرگ به نظر می رسید. اما رگان تا شیشه پستانک‌دار را شب در دهان نمی‌گذاشت خوابش نمی‌برد. یک شب پدرش هووارد شیشه را از دستش گرفت و رگان جیغ و گریه سر داد و تا ساعت چهار بامداد همچنان گریست و ناله کرد و در تمام مدت روز هم عصبی و ناراحت بود و تنش و تشنج داشت.
همین واقعه باعث گردید خانم کریس در اقدام خود نسبت به تخته موقتا تعدیل نشان دهد و آن را برای وقت مناسب‌تری بگذارد:
من این موضوع را با یک روانشناس مطرح می‌کنم، و با این تصمیم و فکر به اتاق خواب خویش بازگشت
خسته روی تخت افتاد و تقریبا همان لحظه هم خوابش برد. ولی چند ساعت بعد با صدای ترسناکی از خواب پرید،
جیغ و دادی عصبی:
– مادر ، مادر بیا اینجا، می‌ترسم..
– بله آمدم مادر، دارم می‌آیم.
خانم کریس ندانست چگونه خود را به اتاق رگان رسانید و دید دخترش فریادکشان زار زار گریه می‌کند.
– اوه عزیزم، چی شده؟ خانم کریس چراغ اتاق را روشن کرد و گفت: ای خدای بزرگ، پروردگارا.
رزگان به پشت خوابیده بود و لبه تخت را محکم چسبیده با ترس و وحشت فریاد می‌زد:
– مادر، چرا تشک می‌لرزد، متوقفش کن، می‌ترسم، لطفا متوقفش کن.
خانم کریس دید تشک تخت به‌طرز وحشتناکی جلو و عقب می‌شود.