جست و جوی معنا (ششمین مرحله از سوگ)

معنا چگونه است؟ خب، معنا می‌تواند در اشکال متعددی نمود یابد؛ مثلا در قالب دستیابی به احساس قدردانی از مجالی که افراد با عزیز ازدست‌رفته‌شان سپری کرده‌اند یا یافتن راه‌هایی برای گرامیداشت و تکریم عزیز ازدست‌رفته یا درک کوتاهی عمر و ارزشمندی زندگی و بدل ساختن آن به سکوی پرشی به سوی تغییر یا تحولی عمده.
کسانی که قادر به یافتن معنا هستند در قیاس با آنان که در این امر توفیقی نمی‌یابند، راحت‌تر دوران سوگواری‌شان را سپری می‌کنند و با احتمال کمتری در یکی از پنج مرحله سوگ گیر می‌افتند. گیر افتادن در مراحل سوگ می‌تواند در اشکال متفاوتی نمود یابد؛ از جمله افزایش (یا کاهش) ناگهانی وزن، اعتیاد به مواد مخدر یا الکل، خشم حل‌نشده، ناتوانی در شکل‌دهی به رابطه‌ای تازه یا متعهد ماندن بدان به‌سبب ترس از متحمل شدن فقدانی دیگر. افراد گیرافتاده در رنج فقدان ممکن است به اندازه‌ای غرق احساسات ناشی از آن شوند که فقدان به کانون زندگی آن‌ها بدل شود، به نحوی که تمامی احساسات، اهداف و جهت‌گیری‌های دیگر زندگی‌شان را از دست بدهند. گرچه نمی‌توان تمامی مشکلات و ضعف‌ها را به گیر افتادن در فقدان نسبت داد، تقریبا همیشه ارتباطی میان این دو وجود دارد.
سوگ به‌غایت نیرومند است و امکان دارد انسان به‌راحتی در درد گیر بیفتد و در حالت غم، خشم یا افسردگی باقی بماند. سوگ قلب انسان را تصرف می‌کند و ظاهرا اجازه رهایی را بدان نمی‌دهد. اما چنانچه ما بتوانیم در غیرمنطقی‌ترین فقدان‌ها هم معنایی بیابیم، قادر خواهیم بود به مرحله‌ای فراتر از گیر افتادن قدم بگذاریم. حتی وقتی بدترین شرایط حاکم هستند، نیز قادر خواهیم بود بهترین نسخه خود را از دل آن بیرون بکشیم. ما می‌توانیم به رشد خود ادامه دهیم و راه‌هایی برای برخورداری از زندگی خوب و حتی شاد پیدا کنیم؛ می‌توانیم به شکلی از زندگی غنی‌شده از درس‌ها و عشق فرد متوفی دست یابیم.