تاریخ پانصد ساله خوزستان

در آن نزدیکی‏ها سه شاخه از دجله به نام‏های «ثبق» و «نازور» و «غاضری» جدا کرده بودند که عشایری در کنار آنها زندگی داشتند. همۀ این عشایر پیروی سید مهدی را پذیرفتند و او به پشتیبانی ایشان بنیاد کار خود را گذاشت. خود مشعشع در گفتاری که در «کلام‏المهدی» آورده شده دربارۀ آغاز کار خود و گزندهایی که دیده چنین می‏گوید: «کیست که آزمایش خدا را بیش از این سید دیده باشد؟ پانزده سال گذشت که مردم او را نفرین فرستاده، دشنام می‏دادند و فرمان کشتن او را می‏دادند و او از شهری به شهری می‏گریخت. زمینی نماند که گنجایش او کند و ناگزیر به کوهستان بگریخت. کوهستانیان نیز همگی پی کشتن او شدند و رهایی از دست ایشان نیافت، مگر پس‏از نومیدی. سپس به عراق بازگشت و در آنجا هم مغول جست‏وجوی او می‏کردند و هرآن‏کس‏که دوست بود دشمن گردید و جایی که او را پناه دهد نماند و زمین بر او تنگ گردید. و از دست دشمنان آن کشید که به شمار نیاید.»
از این گفته پیدا است که سید محمد به کوهستان گریخته و زمانی نیز در آنجا به دعوت و فریب مردم پرداخته و ناگزیر مقصود کوه‏های لرستان است که به واسط و آن نواحی نزدیک است. باید گفت که داستان آغاز کار او بسیار درازتر از آن بوده که مؤلف عراقی یاد می‏کند و از هنگامی که او دعوی مهدی‏گری آغاز کرده تا زمانی که میانۀ عشایر ثبق و نازور و غاضریه رفته و آنان را به‏سوی خود کشیده پانزده سال بیشتر کشیده است.