تاریخ مختصر آخر الزمان (تاریخ مختصر 2)

کتاب دانیال می‌گفت «مظالم آنتیوخوس آخرین فاجعه‌ای است که پیش از پایان تاریخ رخ خواهد داد». اما برای تاریخ چندان طول نکشید تا ثابت کند این گفته اشتباه است. البته، معبد از نشانه‌های بت‌پرستی یونانیان پاک‌سازی شد و پس از چهار قرن حکومت بیگانگان استقلال نیز نصیب بنی‌اسرائیل شد. ولی این کارها نتیجه فعالیت مکابیان بود که جایی در رویاهای کتاب دانیال نداشتند. در وهله‌ی اول، پس از رهایی از حکومت ظاهری سلوکیان، که بعد از پیروزی شورش مکابی همچنان ادامه داشت، و حتی در دوره سلطه پارسی وهلنیستی، حشمونی‌ها، در جامعه‌ی یهودی آن زمان، در مقام کاهنان اعظم حکومت می‌کردند. با این حال، گو اینکه اعضای این خاندان کاهن بودند، ولی از لحاظ سنتی، ادعایی درباره تصدی مقام کهانت اعظم نداشتند. هدف ایشان از تبلیغات آن بود که خود را وارثان روحانی و شاید حتی جسمانی فینحاس معرفی کنند تا مشکل کهانت اعظم حل شود. رعایای حشمونی‌ها، خواه تحت تاثیر این ادعا قرار گرفته باشند یا نه، قاعدتا دریافته‌اند که موفقیت حشمونی‌ها در گسترش مرزهای یهودیه و بهبود اوضاع این سرزمین، دلایل محکمی به سود حکومت این خاندان است. سرانجام، حشمونی‌ها به تدریج، علاوه‌بر مقام کهانت اعظم، ادعای پادشاهی هم کردند، گرچه در مقام کاهن احتمالا نمی‌توانستند ادعای نزول داشته باشند یعنی خود را از سلاله داود، یعنی بنیانگذار سلسله‌ای که تا زمان حمله بابلی‌ها و انقراض سلطنت بر یهودیه حکمروایی می‌کرد، معرفی نمایند.
به رغم موفقیت حشمونی‌ها، هیچ‌کس حکومت آنها را، که از 152 تا 63 پیش از میلاد برقرار بود، با سلطنت قدیسان عالی رتبه، که دانیال از آن سخن گفته بود، اشتباه نمی‌گرفت. در حقیقت، شرایطی که حکومت حشمونی‌ها در جامعه پدید آورد، به گونه‌ای بود که موجب شد برخی از یهودیان پرهیزکار بقیه یهودی‌ها را طرد کنند و خود را ساکنین حقیقی بنی اسرائیل بنامند. دلیل این امر آن بود که پیروزی شورش مکابی جامعه را عمیقا بی‌ثبات کرده بود.